Temos un proxecto con futuro

De foto futuro

Nós xa coñecemos o Carballal de Coiro e agora queremos traballar en mancomún na defensa deste espazo natural da nosa contorna.

Carta dun alumno de 2º ESO no ano 2230 aos políticos ambientais.

Bos días señores políticos ambientais:

Veño dende o futuro para que vexades o mal que o estades facendo e o mal que coidades a Natureza da que, sin sabelo, disfrutades. Agora mesmo eu non podo sentir o sol nin a brisa da auga da praia, non podo respirar o osíxeno que producen as árbores, non podo ir polo monte e pensar o medo que me daría atoparme cun lobo ou cun raposo. O que eu quero e sentir todas estas cousas.

O outro día, buscando información, atopei cousas sobre un lugar no que hai moita natureza, no que hai vida, chamado “Carballal de Coiro”. Sinceramente, nin eu nin ninguén cría que puidera existir algo así; ata os meus fillos pensaron que estaba tolo. Puido existir algo así e que vós  non o coidárades? Sona incrible, é algo que non colle na cabeza de ninguén, pero foi certo.

No fondo só vos pido que pensedes en todo o que tedes, porque é o máis grande que ides a ter nunca, e no futuro tamén queremos disfrutar de todas estas cousas. Por favor, aínda que sexa un pouco tarde, recapacitade.

Un saúdo.

PD: grazas a todas as persoas que se comprometen no coidado do Carballal.

DIVULGAMOS

En xuño tivemos unha visita moi especial, os nenos e nenas  de 6º dos coles da Rúa e Coiro achegáronse a coñecer o instituto. Nós  quixemos recibilos compartindo con todos a nosa experiencia, así convertémonos en auténticos divulgadores e divulgadoras. Agardamos que o curso que ven poidamos ilusionarnos xunt@s e seguir gozando e aprendendo neste noso espazo natural.

carballal from lingualiza on Vimeo.

Maio longo. O carballal no instituto

O día internacional da  Biodiversidade, cubrimos as paredes do instituto de verde e asumimos a tarefa de divulgar mediante un gran mural todo o que aprendemos no carballal de Coiro, un espazo do noso concello que, grazas á Comunidade de Montes, segue conservando toda a biodiversidade propia do bosque autóctono galego.
Pero no só enchemos os corredores de verde, enchémolos tamén de sons, porque as palabras son sons  “ferreiriño, estralote, xilbarbeira…palabras vida que nos deron as voces galegas tamén en maio.

A denuncia

Contaminadores do aire puro e da auga
humilde, casta e cristalina
Incendiarios da sagrada fraga
misteriosa,cantora e ancestral.
Asasinos de paxaros
Verdugos.
de todo canto ama vive e canta.
 

As  palabras de Manuel María poderían  servir  para calificar aos que deixan estas pegadas  nun espazo natural que é de tod@s.

A fauna, unha veciñanza moi rebuldeira

O carballal da acubillo a gran diversidade de animais. Os bulideiros insectos agóchanse nas gretas da codia, aves e mamíferos aniñan na súa ramallada, nos ocos dos troncos ou nas raíces e hainos que son visitantes comensais. Todos son fuxidíos e non se deixan ver. Nós tiñamos os nosos apuntamentos e buscamos as imaxes en Internet.

De toda a fauna que vive neste bosque o que máis abonda son paxaros. Quen nos dera aprender a distinguir os seus cantos como Sol, que cada pouco nos di: “escoitade  a estreliña riscada, por alí canta o ferreiriño, non asustedes ao peto verdeal…”. Por iso queremos seguir véndoos.

Flora, a botica

Fixemos moitas, pero moitas fotos  da flora. Deu bastante traballo seleccionalas e contrastar a información pero así fomos aprendendo un montón.

Con Sol, Manolo e Miguel, ás veces, sentímonos como nunha botica na que quixeramos atopar remedios para todos os males.